تحریریه 
در حالی که تب و تاب بازگشت به محیط کار (RTO) در سراسر جهان داغ شده است، یک مشکل لجستیکی بزرگ دامنگیر شرکتها شده است: فضای کافی برای همه وجود ندارد. اگرچه مدیران ارشد بر حضور فیزیکی اصرار دارند، اما به نظر میرسد زیرساختهای اداری آمادگی پذیرش همزمان تمامی کارمندان را ندارند.
یکی از عجیبترین نمونهها در شرکت «اینستاگرام» رخ داده است. «آدام موسری» (Adam Mosseri)، مدیرعامل این پلتفرم، در یادداشتی به کارکنان اعلام کرد که کارمندان دفتر نیویورک فعلاً از دستور بازگشت اجباری معاف هستند؛ چرا که شرکت هنوز نمیداند این حجم از نیروها را کجا مستقر کند!
بازی بقا برای تصاحب یک صندلی در بازگشت به دفتر کار
این چالش تنها محدود به بخش فناوری نیست. در بانک بزرگ «جیپیمورگان» (JPMorgan)، شرایط به شکلی درآمده که کارمندان آن را با فیلم «بازیهای گرسنگی» مقایسه میکنند. گزارشها حاکی از آن است که نیروها برای پیدا کردن یک صندلی خالی، مجبورند بسیار زودتر از ساعت کاری در دفتر حاضر شوند یا حتی در زمان تعطیلات، سیستم رزرو میز را چک کنند.
شرکتهای دیگری نظیر «آمازون»، «استارباکس» و «ایتی اند تی» (AT&T) نیز با مشکلات مشابهی دست و پنجه نرم میکنند. در برخی دفاتر آمازون، بازگشت کارمندان به دلیل آماده نبودن میزها و حتی کمبود صندلی در اتاقهای جلسات به تعویق افتاده است. کارمندان ایتی اند تی نیز گزارش دادهاند که به دلیل پر بودن ظرفیت، مجبورند در راهروها یا کافه تریا بنشینند تا فقط حضور خود را در سیستم ثبت کنند.
چرا فضای اداری با سیاستهای جدید همخوانی ندارد؟
«نیک بلوم» (Nick Bloom)، استاد اقتصاد دانشگاه «استنفورد» که بر موضوع دورکاری مطالعه میکند، معتقد است این آشفتگی نتیجه برنامهریزی ضعیف مدیریتی است. او میگوید تصمیمات در سطوح بالای اجرایی و بدون مشورت با بخش اداری گرفته میشود. بلوم همچنین به نکته تاریکی اشاره میکند: «برخی شرکتها از کمبود فضا به عنوان ابزاری برای تعدیل نیرو غیرمستقیم استفاده میکنند. اگر بخواهید ۱۰ درصد از کارکنان را کم کنید، کافی است فقط برای ۹۰ درصد آنها صندلی در نظر بگیرید.»
علاوه بر این، بسیاری از شرکتها در دوران پاندمی برای صرفهجویی در هزینهها، متراژ دفاتر خود را کاهش دادند یا به سیستمهای اشتراکی روی آوردند. حالا که اصرار بر حضور صد درصدی است، ظرفیتهای حذف شده به یک چالش بزرگ تبدیل شدهاند.
آینده فضاهای کاری؛ خداحافظی با میزهای شخصی
به نظر میرسد دوران داشتن یک میز اختصاصی برای هر کارمند رو به پایان است. موسسه سرمایهگذاری «سیبیآرای» (CBRE) گزارش میدهد که شرکتها به دنبال افزایش نسبت «تعداد کارمند به میز» هستند. در حال حاضر استاندارد رایج حدود ۱.۵ کارمند به ازای هر صندلی است، اما هدفگذاریها به سمت اشتراک یک میز بین دو یا سه نفر پیش میرود.
«ملیسا دایملر» (Melissa Daimler)، مشاور فرهنگ سازمانی، معتقد است مدیران اغلب «بهرهوری» را با «نزدیکی فیزیکی» اشتباه میگیرند. او تاکید میکند که اصرار بر حضور بدون فراهم کردن زیرساختهای اولیه مثل اینترنت پرسرعت، مانیتور کافی یا اتاقهای جلسات کوچک، تنها باعث از بین رفتن اعتماد و انگیزه کارمندان میشود.
