تحریریه 
جوانان چینی با پرداخت روزانه تا ۷ دلار، صندلی‌هایی را در فضاهایی شبیه به اداره اجاره می‌کنند تا ضمن حفظ یک برنامه روزمره، از انزوای ناشی از بیکاری فرار کنند. این پدیده که توسط شرکت‌هایی مانند «Pretend to Work Company» مدیریت می‌شود، به سرعت در شهرهای بزرگ چین در حال گسترش است.
نرخ رسمی بیکاری جوانان ۱۶ تا ۲۴ ساله در چین ۱۴.۵ درصد اعلام شده است، اما کارشناسان معتقدند آمار واقعی بسیار بالاتر است. در سال ۲۰۲۳، «ژانگ داندان»، استاد اقتصاد دانشگاه پکینگ، این نرخ را تا ۴۶.۵ درصد تخمین زد و پس از آن دولت چین انتشار آمار رسمی در این زمینه را متوقف کرد.
در چنین شرایطی، جوانان تحصیل‌کرده‌ای که قادر به یافتن شغل نیستند، به این «دفاتر کار تقلبی» پناه می‌برند. این فضاها که اغلب کامپیوتر، ناهار و نوشیدنی رایگان نیز ارایه می‌دهند، به مکانی برای شبکه‌سازی، کار بر روی استارتاپ‌های شخصی یا صرفا همراهی با دیگر جوانان در جستجوی فرصت تبدیل شده‌اند.
به گفته «کریستین یاو»، استاد دانشگاه ویکتوریا در نیوزلند، این پدیده یک راه‌حل انتقالی برای جوانانی است که نیاز به فضایی برای فکر کردن به قدم‌های بعدی خود دارند. اما این تنها واکنش به بحران نیست. روندهای دیگری مانند «صاف دراز کشیدن» (Lying Flat) به معنای انجام حداقل کار برای گذران زندگی و پرهیز از جاه‌طلبی شغلی، و همچنین پدیده «آدم‌های موشی» (Rat People) که به جوانانی اطلاق می‌شود که روزهای خود را در رختخواب و با گشت‌وگذار در تلفن همراه می‌گذرانند، در حال گسترش است.
«ادویتا پاتل»، مربی کسب‌وکار، این روندها را نوعی «اعتراض خاموش» از سوی جوانان در برابر فرسودگی، سرخوردگی و بازار کاری می‌داند که هم تنبیه‌کننده و هم غیرجذاب به نظر می‌رسد. این بحران تا جایی عمیق است که برخی دانشگاه‌ها برای جلوگیری از حذف رشته‌های تحصیلی با نرخ اشتغال پایین، از فارغ‌التحصیلان خود خواسته‌اند تا وضعیت شغلی خود را به دروغ شاغل اعلام کنند. این مجموعه از واکنش‌ها نشان‌دهنده عمق ناامیدی و چالشی است که نسل جوان چین با آن روبرو است.
